صدا،دوربین،حرکت!(شهید چمران)

بسم رب الشهدا
صـــــدا   دوربین حرکت
از حرف   تـــــــــا  عمـــل

ص__________________د_____________________ا
“هر گاه دلم رفت تا محبت کسی را به دل بگیرد،تو او را خراب کردی.
خدایا!به هر که و به هر چه دل بستم،تو دلم را شکستی.عشق هر کسی را به دل گرفتم،تو قرار از من گرفتی.هر کجا خواستم دل مضطرب و دردمندم را آرامش دهم، در سایه امیدی و به خاطر آرزویی برای دلم امنیتی به وجود اورم،تو یک باره همه را بر هم زدی و در توفان های وحشت زای حوادث رهایم کردی تا هیچ آرزویی در دل نپرورم و هیچ خیر امیدی نداشته باشم و هیچ وقت آرامشی و امنیتی در دل خود احساس نکنم…تو این چنین کردی تا به غیر از تو محبوبی نگیریم و بجز تو آرزویی نداشته باشم و جز تو به چیزی یا به کسی امید نبندم و جز در سایه توکل به تو آرامش و امنیت احساس نکنم.
خدایا!تو را برای همه این نعمت ها شکر میکنم.”
دور_________________________________________بین
” ۲ ماه بعد از ازدواجشان دوست غاده،مسئله ای را پیش کشید:غاده! در ازدواج تو یک چیز بالاخره برای من روشن نشد. تو از خواستگارانت خیلی ایراد می‌گرفتی، این بلند است، این کوتاه است؛ مثل اینکه می‌خواستی یک نفر باشد که سر و شکلش نقص نداشته باشد. حالا من تعجبم چطور دکتر را که سرش مو ندارد قبول کردی؟ 
غاده با تعجب دوستش را نگاه کرد،دلخور شد و پاسخ داد؛ مصطفی کچل نیست، تو اشتباه می‌کنی.
آن روز همین که رسید خانه، در را باز کرد و چشمش افتاد به مصطفی، شروع کرد به خندیدن؛ مصطفی پرسید: چرا می‌خندی؟ و غاده که چشم‌هایش از خنده به اشک نشسته بود گفت: مصطفی، تو کچلی؟! من نمی‌دانستم! و آن وقت مصطفی هم شروع کرد به خندیدن. قضیه را برای امام موسی صدر تعریف کرد و ایشان همیشه به مصطفی می‌گفت: شما چه کار کرده‌اید که شما را ندید؟ 
ممکن است  خنده دار باشد، ولی واقعاً اتفاق افتاد. آن لحظاتی که با مصطفی بودم و حتی بعد که ازدواج کردیم چیزی از عوالم ظاهری نمی‌دیدم، نمی‌فهمیدم”
(غاده همسر لبنانی شهید چمران)
ح_____________ر______________ک_____________ت
فرماندهانش را که از دست داد خودش راهی شد، خط مقدم در نزدیک‏ترین نقطه به دشمن… در آن حجمه آتش، پشت خاکریزی ایستاد و گفت از این نقطه که او هست، دیگر کسی جلوتر نرود،دشمن به خوبی با چشم غیرمسلح دیده می‏شود.بارنی شدید از خماره شروع به باریدن گرفت به یارانش دستور داد به سرعت از کنارش متفرق شوند.از او فاصله گرفتند و هر یک در گودالی مات و مبهوت در انتظار حادثه ی جانکاهی بودند که میتوانستند خبرش را از سکوت پیچیده در شعله های آتش دریافت کنند. ترکش خمپاره به پشت سرش اصابت کرده بود و ترکش‏های دیگر صورت و سینه دو یار وفادارش را که در کنارش ایستاده بودند، شکافته بود.آمبولانس به طرف اهواز شتافت، ولی افسوس که فقط جسم بی‏جانش به اهواز رسید و روح سبکبال او ،به نزد خدای خویش پرواز کرد در حالی که لبخندی عمیق بر لبانش جاری بود… آری ارجعی الی ربک راضیه مرضیه